اربعين ، نگهبانى از خط خون
بسوز اى دل ، كه امروز اربعين است ، عزاى پور ختم المرسلين است ، مرام شيعه در خون ريشه دارد، نگهبانى ز خط خون، چنين است .

حسين بن على سالار دين است. امام و رهبر اهل يقين است. قيام كربلايش تا قيامت سراسر درس، بهر مسلمين است .

حسين است آن كه با حق همنشين است ، خدا را حجت و دين را امين است ، حسين است آن كه در «خط شهادت‏» امام اولين و آخرين است.

حسين است آن كه حق را جاودان كرد ، حسين است آن كه باطل را عيان كرد ، حسين است آن كه حكم دين بيان كرد ، حسين است آن كه با قرآن، قرين است.

دلا ! كوى حسين، عرش زمين است ، مطاف و كعبه ي اهل يقين است. اگر جمع شهيدان، حلقه باشند حسين بن على، آن را نگين است .

افق، از خون پاكان لاله گون است. نهال دين حق ، محتاج خون است. براى يارى حق ، بهترين راه ، شهادت در ره قرآن و دين است .

شهادت ، زندگى در «لامكان‏» است. شهادت ، لطف حق ، لطفى نهان است. شهادت چون حيات جاودان است. ميان مرگ‏ها ، زيباترين است .

اگر در كربلا، غم بى‏شمار است، اگر دلهاى شيعه داغدار است ، اگر چشمان مهدى (ع)اشكبار است، ز داغ آن «وداع آخرين‏» است .

پيام خون ، خطاب آتشين است.بقاى دين ، رهين اربعين است ، كه تاريخ پر از خون و شهادت ، سراسر اربعين در اربعين است .

در آن دوران ِ شوم سلطه ي شب ، كه مى‏دوزند از افشاگران لب ، جهاد حضرت سجاد و زينب بيان خطبه‏هاى آتشين است.

زبان زينب، آن بانوى پر درد كه هست آموزگار هر زن و مرد چنان در كوفه ، طوفانى به پا كرد كه گويى خود، امير المؤمنين است.

اسيران را چو بر محمل نشاندند ، تو گويى تير غم بر دل نشاندند . گلى راچيده و در گِل نشاندند، «رقيه‏» آن گل شاداب دين است.

ديار شام، با غمها قرين است. قلوب شيعيان، زان غم حزين است. مزار زينب و قبر رقيه ، تجليگاه عشق عارفين است.

شهيدان را، مكان، خلد برين است و عاشورا نبرد كفر و دين است ؛ به ياد كربلا دلها غمين است، دلا خون گريه كن، چون اربعين است.